Geraffineerde biet- en rietsuiker bestaan uit volledig
geisoleerde en gezuiverde sucrose en saccharose. Wanneer het nog in de
suikerbiet of het suikerriet zit, is het vergezeld van allerlei hulpstoffen
zoals mineralen, vitaminen, eiwitten, water en vezels.
De industrie noemt suiker zoals wij die kennen een
“natuurlijk” product. Helaas wordt onze suiker niet alleen verregaand
geraffineerd en chemisch gezuiverd (waarbij het zoete stofje volledig wordt
gescheiden van het nuttige plantenmateriaal waar de hulpstoffen in zitten),
maar vaak ook nog eens extra ontkleurd. Zo ontstaat een lege calorie, zonder
waardevolle voedingsstoffen.
Maar het is meer dan een lege calorieenbom. En in de blog
van vandaag wil ik je zo kort en eenvoudig mogelijk uitleggen waarom suiker (en
dan bedoel ik dus de geraffineerde suiker) echt geen goed idee is, en
verantwoordelijk lijkt te zijn voor heel wat hedendaagse aandoeningen. Voor de
duidelijkheid: ik ben geen arts, maar een ervaringsdeskundige. Ik word letterlijk
doodziek van suiker. En dat heeft me 25 jaar geleden op het pad van de
natuurvoeding gezet. Mijn bronnen zijn wetenschappers en mijn voornaamste bron
zal ik ook hieronder noemen. De beweringen die in dit stuk worden gedaan zijn
dus niet die van mij persoonlijk, maar zijn wel degelijk wetenschappelijk
onderbouwd. Aan jou om te beslissen wat je met deze informatie doet. Ik vind
het belangrijk dat wij onze eigen keuzes mogen maken. En dat betekent dat we
eerlijk geinformeerd zouden moeten worden over de nadelen van suiker. Een stof
die in 80% van onze voedingsmiddelen is toegevoegd (!).
Wat gebeurt er met geraffineerde suiker na inname?
Geraffineerde suikers hebben nauwelijks een verteringsproces
nodig: ze worden snel gesplitst tot glucose en fructose en door de darm
opgenomen. Dan gebeurt het volgende:
-
Ze komen in het bloed terecht en doen de suikerspiegel
stijgen. Dit gebeurt bij geraffineerde suikers heel snel. Daarom spreekt men
over “snelle suikers”.
-
De glucose wordt (m.b.v. insuline) in de lichaamscellen
opgenomen, waarbij ze verbrand worden om ons energie te geven. Dit natuurlijk
alleen in zoverre er energie nodig is. Dit verbrandingsproces heeft vitaminen
en mineralen nodig.
-
Indien er minder energie nodig is, wordt de glucose omgezet
tot het “reserve-suiker” glycogeen en opgeslagen in de lever en de spieren.
Daar is een maximum capaciteit voor: 150 tot 200 gram. Die reserve opslag zit
dus vrij snel vol.
-
Alles wat niet opgeslagen kon worden als reserve, wordt
omgezet tot vetweefsel. (Dit laatste is heel belangrijk om te weten voor ons
westerse mensen die weinig bewegen en veel snelle suikers consumeren!!!)
Dat is dus hoe het werkt in het lichaam. Veel gebruik van
geraffineerde suikers (en dat is bijna onvermijdelijk als je het gebruikelijke
voedsel uit onze winkels eet) heeft dan ook veel nadelen:
1) Hyperglycemie
(bloedsuikerpieken, te hoge bloedsuikerspiegel)
Deze pieken belasten onze
alvleesklier, wat kan leiden tot diabetes type II, maar zorgen ook voor
overgewicht.
N.B: het is niet alleen suiker
wat hier voor zorgt, ook andere geraffineerde producten (wit brood, witte
rijst, witte pasta etc.) kunnen dit doen
2) Reactionele
hypoglycemie (te sterke daling van de bloedsuikerspiegel).
Kort en
simpel gezegd: de snel stijgende suikerspiegel vraagt insuline om het te kunnen
verwerken. Omdat het zo snel stijgt, ontstaat er een soort crisissituatie: het
lijkt een soort alarm die af gaat. Gebeurt dit af en toe zal de pancreas nog de
juiste hoeveelheid insuline afgeven, ondanks dat het “overprikkeld” raakt. Na
verloop van tijd (dus wanneer je altijd maar die snelle suikers blijft
consumeren) kan de pancreas zo overprikkeld raken dat het te veel insuline
ineens af geeft. Gevolg: de suikerspiegel daalt niet tot een “gewone” waarde,
maar blijft zakken. Gevolg: je suikerspiegel wordt te laag! Je voelt je
trillerig, je zweet, krijgt hartkloppingen, misschien voel je je misselijk
en/of duizelig. Maar ook: je krijgt trek in zoet!!! Veel mensen grijpen dan
opnieuw naar een snelle suiker en het einde is zoek….
3) Uitputting
van de bijnieren
Een gevolg
van de hier beschreven hypoglycemie is dat de bijnieren hierbij sterk worden
belast. Zij moeten namelijk adrenaline aanmaken om de suikerspiegel te proberen
normaal te krijgen. Uitgeputte bijnieren hebben ook weer gevolgen, onder
andere: gevoel van zwakte en vermoeidheid.
4) Insuline resistentie/hyperinsulisme
(syndroom X) en Diabetes type II
Door de chronisch verhoogde
insulinespiegel (zie hierboven) en ook omdat de vetcellen vaak overvol zitten
door het voortdurend opnemen van glucose, ontstaat er een soort verminderde
gevoeligheid voor insuline. Hierdoor nemen we minder gemakkelijk glucose op.
Deze fase gaat vooraf aan diabetes type II en wordt syndroom X genoemd.
5) Het beroven
van nutrienten
Voor de
verbranding van glucose tot energie, heeft ons lichaam mineralen en vitaminen
nodig. Wanneer we ongeraffineerde suikers eten (b.v. een appel met schil) gaat
de suiker vergezeld van hulpstoffen die ons lichaam helpen het te kunnen
verteren. Zoals je hebt gezien is geraffineerde suiker een “kale” suiker,
zonder enige hulpstof. Waar moet je lichaam dan de vitaminen en mineralen
vandaan halen? Juist ja…uit onze eigen reserves. Gevolg: er ontstaan tekorten.
Vooral de mineralen calcium, koper, magnesium, mangaan, chroom en zink en
vitamines van de B groep zijn hierbij betrokken. Calcium wordt door ons
suikergebruik overigens op nóg een manier uit ons lichaam geroofd: na het
gebruik van geraffineerde suikers wordt calcium uit de beenderen én de tanden
gehaald om verzuring tegen te gaan. Zie jij ook een verband met osteoporose?
6) Verminderde
weerstand, meer allergie en auto-immuunziekten
Er is een
verband tussen suikergebruik en het verzwakken van ons immuunsysteem. Zo wordt
de kans op allerlei aandoeningen vergroot. Varierend van kleine onschuldige
dingetjes (verkoudheid) tot chronische infecties. Maar ook de werking van ons
immuunsysteem wordt verstoord, wat allergieen tot gevolg kan hebben en nog
erger: lichaamseigen weefsels kunnen worden aanzien als vreemde stof en zo
kunnen zelfs auto-immuunziekten ontstaan. Denk hierbij b.v. aan reumatoide
artritis.
Let op: niet elke auto-immuunziekte ontstaat door suiker,
net zo min als een vogel altijd een eend is!
7) Overgewicht
Zoals je
hierboven hebt kunnen lezen hebben snelle suikers een direct effect op het
vetweefsel: reserves van suikers worden omgezet in vetweefsel. Daarnaast is er
ook een verband met de insuline: snelle suikers stimuleren de aanmaak van
insuline, en insuline bevordert de aanwas van vetweefsel. Omdat het de opname
van glucose door de cellen bevordert en de opslag daarvan onder de vorm van
vetten bevordert. Het is dus de suiker die ons dik maakt!
8) Verhoogde
bloedvetten: verband met hart en vaaatziekten
Er is een
duidelijk verband gelegd tussen overmatig gebruik van geraffineerde suikers en
het proces van aderverkalking. Dit ligt aan de basis van veel hart en
vaatziekten. Er is een zogenaamd sucrose-cholesterol effect (even googlen?),
wat ervoor zorgt dat de bloedvetten verhoogd worden. Maar ook in andere organen
ontstaat er een opslag van vetten, zoals in de lever, spieren en nieren.
9) Caries
(tandbederf)
Die wisten
we natuurlijk al: korte suikers worden door de bacterien en het tandplak
omgezet tot zuren die het glazuur aantasten. Daarnaast wordt het lichaam door
geraffineerde suiker beroofd van calcium en magnesium (zie punt 5), en het is
niet te verwonderen dat onze tanden snel achteruit gaan.
10) Suikerverslaving:
Bij het
eten van snelle suikers kom je in een cirkeltje terecht: suikerspiegel stijgt
snel, daalt vervolgens in rap tempo en wat wil je dan? Meer suiker om weer uit
de “dip” te komen. Maar er is meer wat zorgt voor de verslaving:
-
sterke stijging van de bloedsuikerspiegel beinvloedt de
neurotransmittors in de hersenen. Na de hoge suikerprikkel dalen de gehaltes
aan de fijne stoffen (serotinine en endorfines) en we voelen ons neerslachtig,
prikkelbaar of impulsief. We grijpen dus maar gauw weer naar suiker.
-
Tenslotte: je blijft honger houden na het gebruik van snelle
suikers. Want je kan misschien wel hebben gegeten, maar het lichaam is niet
“gevoed”! Het heeft behoefte aan nutrienten en die kwamen niet binnen. Gevolg:
je blijft maar eten. Vaak wordt er dan weer gekozen voor lege calorieen en zo
kom je weer in een cirkel terecht.
11) Vroegtijdige
ouderdomsverschijnselen; de Maillard reactie
Er is een
interactie tussen eiwitten en suikers. Men noemt dit de Maillard reactie.
Eigenlijk kennen we die allemaal, en er wordt ook wel gebruik van gemaakt in de
voedselbereiding: een lekker bruin korstje op gebakken brood, het kleurtje van
cola, het zin allemaal voorbeelden waarbij verwarmde suikers reageren met de
aanwezige eiwitten.
De maillard reactie kan echter ook plaatsvinden IN ons
lichaam. Dat gebeurt vooral bij het pieken van de suikerspiegel. Wanneer de
suikerspiegel vaak hoog is, ontstaan er reacties in het lichaam waardoor er
minderwaardige weefseleiwitten ontstaan: AGES. Hoe meer van dergelijke stoffen
in het lichaam ontstaan, des te meer ons lichaam veroudert. Zo zullen enzymes
en hormonen hun functies minder goed uit kunnen oefenen.
Deze reacties zijn er onder meer de oorzaak van dat bij
diabetici (die veel suikerspiegel pieken hebben), eerder
ouderdomsverschijnselen optreden. Daarom is het voor hen extra belangrijk de
suikerspiegel zo goed mogelijk te regelen (stabiel te houden). Maillard
reacties treden veel meer op bij de inname van geraffineerde suikers dan bij
ongeraffineerde suikers. Omdat in het tweede geval de suikers vergezeld zijn
van vitaminen, mineralen, vezelfs, flavonoiden en andere nutrienten die de
onnodige binding tussen de suikers en de eiwitten tegen gaan.
Ook is de maillard reactie van fructose sterker dan van
glucose of sucrose (!).
Zo…dat was een berg informatie. Ik kan me voorstellen dat je
dit even wilt verwerken.
Meestal focus ik me alleen op de oplossingen en positieve
zaken. Maar ik vind het ook belangrijk dat we met zijn allen begrijpen wat
suiker in ons lichaam doet. Want dan kun je bewuste keuzes maken. Vanaf morgen
ga ik jullie meer vertellen over andere manieren van zoeten en de voor- en
nadelen ervan.
Zoete groet,
(mama) Sanna
Voornaamste bronnen: Suiker en Zoetstoffen, door Dr. Geert Verhelst (aanrader!!!!!)
Fat Chance, door Dr. Robert Lustig
Voornaamste bronnen: Suiker en Zoetstoffen, door Dr. Geert Verhelst (aanrader!!!!!)
Fat Chance, door Dr. Robert Lustig
Reacties
Een reactie posten